تغافل پسندیده

پیامبر اسلام(ص)فرمود پروردگارم مرا به نه چیز سفارش کرده است:به اخلاص در نهان و عیان،به عدالت در خشنودی و غضب،به میانه روی در نداری و توانگری،و به اینکه هر کس به من ستم کرد از او در گذرم،و به کسی که از من دریغ نمود عطا کنم،باکسی که از من بریده است بپپیوندم،خموشیم اندیشه کردن باشد،سخنم ذکر،ونگاه کردنم از روی عبرت باشد.

"تحف العقول،ص۳۵"

تغافل پسندیده...

روزی یک نفر چند گردو به بهلول داد و گفت:بشکن و بخور و برای من دعا کن!بهلول نیز گردوها را شکست و خورد،ولی دعا نکرد.آن مرد گفت:گردوها را می خوری نوش جا،ولی من صدای دعای تو را نشنیدم!بهلول گفت:مطمئن باش اگر در راه خدا داده ای خدا خودش صدای تق تق شکستن گردوها را شنیده است.

منبع:کشکول نراقی،ج۲،ص۴۸۸

تغافل پسندیده...

حواریون و یاران حضرت عیسی(ع)روزی در محضر ایشان بودند و به آن حضرت گفتند:ای آموزگار سعادت!به ما بیاموز که سخت ترین چیزها چیست؟فرمود:سخت ترین چیزها،خشم خداست.

چگونه از خشم خدا،در امان بمانیم؟خشم نکنید تا مشمول خشم خداوند نشوید.

ریشه و منشاء خشم ایشان چیست؟ریشه خشم انسان،تکبر و خودخواهی،وحقیر شمردن مردم است.

سفینه البحار،ج۲،ص۳۱۸

تغافل پسندیده...

امام صادق علیه السلام فرمود:هرگاه به زیارت اباعبدالله علیه السلام رفتی،با دلی غم زده و اندوهناک و پیکری ژولیده و غبار گرفته و گرسنه و تشنه زیارتش کن؛زیرا که حسین علیه السلام غم زده و اندوهناک،ژولیده و غبار گرفته،و گرسنه و تشنه کشته شد.حوائج خود را از او بخواه و برگرد و در کنار قبر او سکونت اختیار مکن.هر که حسین علیه السلام را با معرفت به حق و مقام او زیارت کند،خداوند ثواب هزار حج پذیرفته و هزار عمره پذیرفته را برایش می‌نویسد و گناهان گذشته و آینده او را می‌بخشد."بحارالانوار،ج۱۰۰،ص۲۵۷". تغافل پسندیده...

نبی اکرم(ص)می فرماید:مردی به جهنم می رود و دوهزار سال در آنجا فریاد می کند:یا حنان یامنان،پروردگار خطاب به جبرئیل می فرماید:برو بنده مرا از جهنم بیاور،او را می آورد.خطاب می رسد:جایت را چگونه دیدی؟عرضه می دارد:بدترین جایگاه.خطاب می رسد که او را به همان جا ببرید!درحالی که او را می برند،به عقب نظر می کند.خطاب می رسد:دنبال چه برنامه ای هستی؟عرضه می دارد:امید این داشتم که مرا دوباره به جهنم نبری.فرمان می رسد:او را به بهشت هدایت کنید."محجه البیضاء،ج۷،ص۲۵۴ تغافل پسندیده...

حکایت کنند:روزی منصور عباسی در حالی که بر منبر نشسته بود و سخن می گفت،مگسی روی بینی او نشست.منصور آن را با دستش دور کرد،مگس پرواز کرد و بر چشم او نشست،مجدداً آن را دور کرد؛ولی مگس دوباره روی چشم او نشست تا این اینکه منصور ناراحت شد و آن مگس را با دست کشت.چون از منبر پایین آمد از عمروبن عبید پرسید:خدا مگس را برای چه خلق کرد؟عمرو گفت:برای اینکه ستمگران را ذلیل کند.منصور پرسید:این را از کجا می گویی؟گفت:از قول خدای تعالی که فرموده:"وَاِن یس٘لُب٘هُمُ الذُّبابُ شَٔیٔاً لا یس٘تَن٘قِذُوه مِن٘هُ ضَعُفَ الطّالِبَ وَال٘مَط٘لوُبُ"و هر گاه مگس چیزی از آنها برباید نمی توانند آن را پس بگیرند هم این طلب کنندگان ناتوانند و هم این مطلوبان(سوره حج،آیه۷۳).منصور گفت:(صدق الله العظیم)پروردگار با عظمت راست فرموده است(هزار و یک حکایت قرآن،ص۱۲۲). تغافل پسندیده...

امام علی(ع)در فراز ۷۳،به اهمیت شفاف‌سازی و رفع سوء تفاهم ها تاکید کرده و به مالک اشتر می فرماید: با همه تلاش ها و دقتی که در برخورد با اطرافیان خود و انجام درست تکالیف و وظایف می‌کنی،چنانچه به هر دلیلی مردم حرکت های تو را گویای خدمت ندانستند و نسبت به تو گمان ستمگری و خیانت بردند:《وَاِنظَنَّتِ الرَّعِیَّهُ بِکَ حَیفا》راه چاره،برخورد و سوءظن متقابل نیست،بلکه باید در رفتار خود تجدید نظر کنی و در عین حال،در مسیر ابهام‌زدایی قدم برداری و با منطق روشن، دلیل خود را،از انجام کارهایی که به ایجاد سوًال در ذهن آنها و در نتیجه سوءظن آنها به تو منجر شده،بیان داری:《فَاًَصحِرلَهُم بِعُذرِکَ》و با این شفاف سازی و صراحت گویی،قطعا بدگمانی آنان درباره تو تعدیل و تصحیح شده و به اعتماد متقابل می انجامد:《وَ اعدِل عَنکَ ظُنُونَهُم بِاصحارِکَ》.در اهمیت ابهام زدایی و تلاش در جلب نظر مساعد دیگران،در سیره عملی رسول اکرم(ص)نیز نمونه های بسیاری مشاهده می شود که از جمله آنها دستورالعمل کاری خاص برای "معاذ بن جبل"نماینده اعزامی خود به یمن است که در بخشی از آن این گونه آمده:《واعتذرالی اهل عملک من کل امر خشیت ان یقع الیک منه عیب حتی یعذروک》ای معاذ!درهرکار ابهام آوری که میترسی از طرف کارگزارانت،متهم به عیب شویی،دلایل خود را بگو و عذرخواهی کن،تا تورا در آن کار معذور بدارند(حرانی،۱۳۸۹،ص۲۵). تغافل پسندیده...

امام علی علیه السلام در عهد نامه خود با مالک اشتر در فراز های مختلف و به هر بهانه دفاع از مردم و حقوق آنها سخن به میان می آورد،در فراز۶۲و۶۳ بر ضرورت برقراری و ارتباط مستقیم و چهره به چهره مدیر با مردم تاکید دارد و در فراز۶۸و۶۹ همین مطلب را به صورت سلبی مطرح کرده است.امام علیه السلام در پایان فراز۶۹،ضمن اشاره به ماهیت خاص مردم و توقع آنها از حاکم و مدیر،به یک واقعیت دیگری اشاره می کند که می تواند دلالت برنبودن حجت برای فرار از مردم باشد.در ادامه فراز میخوانیم که:اگر به نیازهای مردم دقت کنی،متوجه می‌شوی که بسیاری از نیازها و خواسته های آنان،خرج زحمتی برای تو در بر نخواهد داشت《مَعَ اًنَّ اًکثرَ حاجاتِ النَّاسِ الَیکَ مِمَّا لا مَئونَهَ فیهِ عَلَیکَ》؛چرا که سنخ خواست و نیاز آنها به یکی از این دو صورت است: یا شکایت از ستمی است(که به آن ها رفته و دفع آن را از تو می خواهند):《مِن شَکاهِ مَظلِمَه》؛یا درخواست انصاف از تو در معامله دارند:《اًَو طَلَبِ انصاف فی مُعامَلَه》بنابراین حضور زمامدار در میان مردم و حضور مدیر در میان کارکنان و داشتن ارتباط چهره به چهره با آنها به حدی در بهبود ارتباطات و عملکرد ها اثر گذار است که در نامه ۵۳ نیز به آن تاکید شده و به صورت سلبی هم به آن پرداخته شده است. تغافل پسندیده...

امام صادق علیه السلام در روایتی پند آموز فرموده است:به آنچه از دنیا گذشته عبرت گیرید آیا دنیا برای کسی بقا و دوام داشته است؟یا کسی از بلندقدر و فرومایه و توانگر و تهی‌دست و دوست و دشمن باقی می‌ماند؟همچنین آنچه از دنیا نیامده با آنچه گذشته از آب به آب شبیه‌تر است.پیامبر(ص)فرمود:مرگ به عنوان پند دهنده و عقل از جهت راهنمایی و تقوا از نظر زاد و توشه و عبادت و بندگی به عنوان شغل و خدا از جهت مونس بودن و قرآن از نظر روشنگری برای شما کافی است"مصباح الشریعه،۱۱۳وبحارالانوار،حدیث۲۰".امام علی(ع)می فرماید:مااًکثَرَالعِبَرَ و اًقَل الاعتِبارَ؛عبرت ها چه زیاد و فراوان است و عبرت گیرنده چه کم و اندک است(نهج البلاغه،حکمت۲۹۷). تغافل پسندیده...